Na vrhu Monmartra, nalazi se bazilika napravljena od belog kamena koja predstavlja jedan od simbola Grada svetlosti.
Severni i najviši deo Pariza po imenu Monmartr je do danas ostao prepoznatljiv po starim kućama i krivudavim ulicama, kao podsetnik na boemski način života koji su ovde vodili brojni i istaknuti umetnici krajem XIX veka, poput Tuluz-Lotreka, Renoara ili Bonara. Ali kada je na njegovom vrhu 1884. godine počela da se gradi bazilika posvećena Isusu Hristu u spomen na poginule u francusko-pruskom ratu, on će dobiti još jedno prepoznatljivo obeležje u formi bazilike od belog kamena.
U pitanju je bazilika Sakre ker, ili u prevodu na srpski jezik bazilika Svetog srca, a ono po čemu je prepoznatljivo ovo arhitektonsko delo Pol Abadija jeste činjenica da je najviša građevina u Parizu nakon Ajfelove kule. Ali i njena velika centralna kupola ispod koje se nalazi La Savojard – zvono teško 19 tona, prečnika 3 metra. Sam stil se može okarakterisati kao mešavina rimko-vizantijskog, čiji uzori se mogu naći u crkvama Svete Sofije u Istanbulu i crkvi Svetog Marka u Veneciji. Dok visina ne kojoj se spomenuta kupola nalazi iznosi nešto više od 80 metara i sa nje se može videti okolina na udaljenosti od 40 kilometara.
Baš poput njene spoljašnjosti koja očara svakog prolaznika koji se nađe u njenoj blizini, ni njena unutrašnjost nije ništa manje raskošna. Ovde se mogu videti mnogobrojne scene iz nacionalne istorije, poput prikaza Jovanke Orleanke ili kralja Luja IX, dok centralnu temu predstavlja prikaz Isusa Hrista sa raširenim rukama. Delo Lik Olivije Mersona iz 1922. godine, koje se rasprostire na površini od 475 metara kvadratnih i nosi titulu jednog od najvećih mozaika na svetu.
Iako su mnogi stručnjaci tokom njene izgradnje govorili da nije reprezentativna, kako je rasla i dostigla svoju punu formu 1914. godine, tako je rasla i njena slava. Stoga je postala jedna od najvećih turističkih atrakcija, sa kog se pruža najlepši pogled na Pariz i čuveni Monmartr.
Izvor: nationalgeographic.rs
